Thomas Azier – een zelfportret

Dit interview is eerder verschenen op de website van HP/De Tijd.

Zijn debuutalbum Hylas is misschien wel het best ontvangen debuut van dit jaar. 3voor12 noemde de plaat ‘een monsterprestatie’ en ‘een album waar je bek van openvalt’.

Maar het gaat de in Berlijn wonende muzikant Thomas Azier (Leiderdorp, 1987) ook op andere vlakken voor de wind. Hij werkte mee aan het bejubelde album Racine carrée van nieuwbakken wereldster Stromae en verzorgde het voorprogramma van diens tournee. Ook solo trok hij het afgelopen jaar in ongeveer elke Europese hoofdstad volle zalen, en in januari zal zijn tweede album in de schappen liggen. Een definitieve internationale doorbraak ligt op de loer.

Reden genoeg om Azier te onderwerpen aan een ‘Zelfportret’: een klassieke serie vragen, gebaseerd op de vermaarde questionnaire van Marcel Proust.

Wat is uw huidige gemoedstoestand?
Confused, of hoe zeg je dat in het Nederlands? Verward, ja. Dat heb ik altijd als ik weken achter elkaar heb getoerd en dan weer de studio in duik om aan mijn album te werken. Muziek maken op een podium en muziek maken in een studio zijn twee verschillende disciplines, daar moet je je weer even helemaal op instellen.

Wie zijn uw helden?
Veel meer dan uit muziek haal ik mijn inspiratie uit boeken. Fernando Pessoa, John Fante en Bret Easton Ellis vind ik fantastische schrijvers. Ik merk dat mijn verzameling helden een soortrandom verzameling van personen is, dat gaat van Elvis Presley tot Charles Bukowski en van Nirvana tot J.D. Salinger. Dat is echt iets van onze generatie: iedereen die je op het internet voorbij ziet flitsen – ook al is het maar een flard – en door wie je je aangesproken voelt, sla je op.

Aan wie ergert u zich?
Niet specifiek aan iemand, maar aan iets: de televisie. Dat is zo verschrikkelijk dom. Ik kan me haast niet voorstellen dat televisie nog bestaat en dat er mensen naar kijken.

Lijkt u op uw vader?
Ik ben net als mijn vader ontzettend perfectionistisch. En ik wil ook, net als hij, het liefst alles zelf doen. Andere mensen doen het in mijn ogen toch nooit goed. Toen ik voor Hylas met producers ging werken, was ik daar totaal niet tevreden over. En dus dacht ik: fuck it, ik doe het gewoon zelf. Vier jaar duurde het voordat ik mezelf had geleerd hoe al die shit werkt, maar uiteindelijk heb ik mijn eigen album geproduceerd zonder ook maar één concessie te doen. Daar ben ik supertrots op. Ik zeg dus niet dat ik tevreden ben met het album, maar de foutjes die ik er nu op hoor, heb ik mezelf vergeven.

Wat zijn uw dagdromen?
Ik ben eigenlijk altijd ergens anders met mijn hoofd. Altijd aan het denken aan teksten, aan een woord dat je nog niet hebt, akkoordenschema’s die nog niet op hun plaats vallen – dat soort dingen. Ik denk constant aan muziek.

Wat is uw grootste angst?
Dat je extreme gedachten, bijvoorbeeld dat je iemand pijn wilt doen of zelfs vermoorden, niet langer kunt beheersen en het dan ook echt gaat doen. De scheidslijn tussen creativiteit en gekte is – net als tussen geweld en liefde – namelijk flinterdun.

Bidt u weleens?
Zeker. Maar niet tot een god of zoiets. Het is meer een moment dat ik even tot mezelf kom.

Heeft u ooit een mystieke ervaring gehad?
Soms, als je muziek schrijft, zijn er momenten dat je boven jezelf uitstijgt. Dat zijn de beste momenten. Dan ben je het meest helder, dan ben jijzelf de pen die schrijft. En dat is weird. Als je het dan later terugluistert denk je: heb ik dat gemaakt?

Bent u aantrekkelijk?
Ik voel me soms heel lelijk, en soms denk ik: nou Thomas, vandaag zie je er wel redelijk uit. Maar die momenten wisselen elkaar extreem af. Waar dat mee te maken heeft? Als je wekenlang toert, slecht eet en weinig sport, dan zit je gewoon niet lekker in je vel. Dan vind je jezelf lelijk. Maar als je dan een paar keer goed sport of een goede show neerzet, dan ben je opeens weer tevreden over jezelf. Ik geloof ook niet dat kleren je aantrekkelijk maken, maar dat het je houding is die je aantrekkelijk maakt.

Wat is uw definitie van geluk?
Pas als je accepteert wie je bent, met al je onvolmaaktheden, kun je geluk accepteren. Maar die acceptatie is bij mij ongoing, waarschijnlijk tot aan mijn dood.

Waar schaamt u zich voor?
Als ik liedjes moet laten horen die nog niet af zijn, schaam ik me dood. Of dat je teksten moet gaan uitleggen aan mensen, ook dat is awkward. Helaas moet dat soms, omdat je labels warm moet maken voor je muziek, maar ik vind het verschrikkelijk – alsof ze naar je kijken wanneer je in je blootje staat, zo’n gevoel.

Bent u monogaam?
Ja. Alhoewel het verschrikkelijk moeilijk is af en toe, zeker als je elkaar een tijd niet ziet.

Wanneer heeft u voor het laatst gehuild?
Een paar weken geleden, toen ik een vriendin bezocht die in het ziekenhuis lag. Ze was er echt slecht aan toe. Levensbedreigend ziek. Toen ik haar daar zag liggen, brak ik. Pas dan realiseer je je dat al die muziek en shit helemaal niets voorstelt, dat het enige wat telt je gezondheid is. Op zo’n moment kun je zo om iemand geven, hè. Dat je denkt: godverdomme, geef mij de helft van die pijn of zo. Zo oneerlijk.

Hoe moedig bent u?
Ik ben wel redelijk moedig, denk ik. Toen ik negentien was, ben ik vanuit een gehucht in Friesland naar Berlijn verhuisd. Als ik daarop terugkijk, denk ik: Jezus, hoe heb ik dat toen gedaan? Dat doe ik constant, dat soort shit. Dan denk ik: whatever, en dan doe ik het gewoon, zonder over de consequenties na te denken.

Van wie heeft u het meest geleerd?
Ik zat net drie jaar in Berlijn, sliep bij een vriend op de bank omdat ik geen huis meer had, had geen geld, geen werk in de muziek, het was winter – kortom, alles zat tegen. Ik kreeg waanideeën, angstaanvallen. Toen zei mijn vader: ‘Kom op jongen, ga er nu gewoon eens voor.’ Dat is de belangrijkste levensles die ik heb geleerd: als je iets wil hebben, dan moet je ervoor gaan.

Welke eigenschap waardeert u in een vrouw?
Zorgzaamheid. Dat heb ik als domme man nodig, iemand die af en toe een beetje voor je zorgt.

Welke eigenschap waardeert u in een man?
Ook zorgzaamheid, eigenlijk. Iemand die er voor je is. Hoewel ik zelf een loner ben en er eigenlijk nooit voor iemand ben.

Als u iets aan uzelf kon veranderen, wat zou dat dan zijn?
Meer discipline op het vlak van sport en beweging.

Hoe ontspant u zich?
Door sport. En dat is lastig, omdat ik daar weinig tijd voor heb, dus ik probeer de gekste dingen: touwtje springen in een hotelkamer, zo’n YouTube-tutorial volgen waarin van die gespierde Amerikanen voordoen hoe je je moet opdrukken en dat je dan zelf na tien keer al helemaal buiten adem bent… vrij kansloos allemaal. Maar als je ’s morgens goed sport, ben je de rest van de dag chill.

Van wie houdt u het meest?
Het klinkt als een cliché, maar het meest houd ik toch van de mensen om mij heen: mijn familie en mijn vrienden. En van mijn computer houd ik ook veel. Daar staat al mijn muziek op.

Gelooft u in God?
Ja. Maar niet in een man op een wolk of zo. Iedereen heeft, zo is mijn idee, zijn eigen god. De god in jezelf is de waarheid die in jezelf zit. Ben je wie je bent of ben je wie je denkt dat je bent? Als je de god in jezelf hebt gevonden, die persoon die je écht bent, ga je op een positievere manier in het leven staan en straal je dat ook uit naar anderen.

Waaraan bent u het meest gehecht?
Aan het internet. Ik wil constant online en connected zijn. Ik begin er ook steeds meer een aversie tegen te krijgen, hoor. Maar aan het idee dat je overal en altijd informatie hebt, ben ik heel erg gehecht.

Welk leed heeft u anderen berokkend?
Ik ben een slechte vriend. Ik ben er nooit voor iemand. Omdat ik zo geobsedeerd ben door mijn muziek ben ik er voor vrienden en familie nooit geweest. Niet op verjaardagen, niet op begrafenissen, niet op bruiloften… Ik ben daar helemaal niet mee bezig. Ik vind het ook zo fijn om alleen te zijn. Alleen zijn is mijn medicijn. Het klinkt bot, maar ik ben meer bezig met mezelf dan met anderen, en dat zal ook nooit anders worden.

Wat beschouwt u als uw grootste mislukking?
Ik ben fucking slecht met geld. Ik kan daar niet mee omgaan. Ik geef altijd te veel uit aan spullen die ik niet nodig heb en ben zo ongeorganiseerd dat ik rekeningen vergeet te betalen.

Wanneer was u het gelukkigst?
Vorig jaar zomer, toen ik ging snorkelen in Griekenland. Die wondere onderwaterwereld… Dat was zo’n moment dat je ziet hoe mooi de natuur is. Ik was letterlijk even van de wereld.

Wat is de beste plek om te wonen?
Berlijn.

Wie hoopt u nooit meer terug te zien?
Mijn eerste manager. Die gast heeft me gewoon fucking genaaid. Hij was trouwens niet alleen mijn eerste manager, maar ook nog eens mijn huisgenoot. Alles heeft-ie van me gejat: mijn geld mijn spullen, de huur… Op een dag ben ik met een vriend verhaal gaan halen. Als een soort Beverly Hills Cop hebben we hem opgezocht en de deur van zijn kamer ingetrapt. Zat-ie daar, in zijn onderbroek op bed te trillen van angst. Superzielige gast was het. Zwaar aan de drugs ook.

Hoe is ongeluk te vermijden?
Door op te letten.

Wat is uw devies?
Leef in het nu.

Op 13 september staat Thomas Azier op Appelpop. Zijn complete tourlijst vindt u hier.