Callantsoog

Eddy Keur (65) ging met zijn ouders en broer en zus met de stadsbus naar Callantsoog.

Lees het gehele stuk in VARAgids 32/33, 2024.

“Mijn ouders waren niet echt gelukkig getrouwd. Mijn vader was wel verliefd op mijn moeder, maar andersom was het meer het tegenovergestelde: ze moest niets van hem hebben. Dat zie je ook op de vakantiedia’s van vroeger: wij, de kinderen, stonden altijd tussen onze ouders in, nooit was er iets van een streling of een omhelzing tussen die twee. Ik kan me niet herinneren dat ik ze elkaar ooit aan heb zien raken of iets van tederheid naar elkaar hebben getoond. Uiteindelijk zijn ze wel gescheiden, hoor. Maar wel pas na twintig jaar. Al die tijd zijn ze bij elkaar geweest zonder van elkaar te houden. Het is jammer dat je je tijd op die manier verdoet. Ik vind namelijk dat je altijd voor de liefde moet kiezen. Het is zo belangrijk om gewoon eens tegen iemand zeggen: ik hou van je, zonder jou was mijn leven niets waard. En niet een kwartier voor de seks, maar gewoon omdat je het hartgrondig meent. De wereld heeft behoefte aan meer tederheid. Ik merk dat ik steeds vaker ontroert raak door mensen die iets liefs tegen elkaar zeggen of iets liefs voor elkaar doen.”

“Als kind heb ik nooit zoveel gemerkt van de onmin tussen mijn ouders, ook niet op vakantie, als je langere tijd met elkaar in een klein huisje zit. Pas later, toen ik de dia’s van de vakanties weer eens terug keek, viel me op hoeveel afstand er was tussen die twee. Ik dacht na dat besef wel: ik ben er toch nog goed uitgekomen, weet je wel? Want je bent toch een product van je ouders. Ik geloof niet dat ik in die zin op ze lijk. Ja, ik ben al wel lang vrijgezel, maar ik weet niet of dat er iets mee te maken heeft. Het kan ook de pech zijn dat je niet de juiste partner tegenkomt. Maar ik dank God op mijn blote knieën dat ik veel mensen om me heen heb die van me houden. En ik van hen. Ik heb dankzij hen een mooi leven.”

Lees verder in de gids.