Buis en haard: Albert Diks en Joyce van der Tas

Albert (Uden, 1959) is de eigenaar van hotel Castell d’Emporda in Spanje. Joyce (Leidschendam, 1972) is business controller in datzelfde hotel. Ze leerden elkaar vorig jaar kennen door het programma B&B Vol Liefde. Albert en Joyce wonen gedeeltelijk samen en verdelen hun tijd tussen Zutphen, Rijswijk en Spanje.

Verschenen in de VARAgids, 1 juli 2025. Fotografie door Clemens Rikken.

Albert: “Ik vlieg elke week op en neer naar Spanje, maar ik heb last van vliegangst. Daarom zit ik altijd aan het gangpad en lees ik tijdens de vlucht een boek of kijk ik een film of serie.”

Joyce: “We zijn gek op series. Prime Target, over een wiskundige en priemgetallen en algebra, vond ik interessant, omdat ik zelf redelijk wiskundig onderlegd ben. The White Lotus hebben we samen gekeken.”

Albert: “Een van de beste series die ik ken. Jij hebt hem achterwaarts gekeken.”

Joyce: “Ja, we hebben de eerste twee afleveringen van seizoen drie gekeken in Spanje. Toen heb ik seizoen twee helemaal gekeken en daarna seizoen één. Het eerste seizoen was toch wel het beste seizoen. Alleen al vanwege de beelden. Die zijn zo mooi.”

Albert: “Het is ook herkenbaar, omdat het zich afspeelt in een hotel, bijna net zo mooi als het onze. Die gasten zijn alleen zonder uitzondering hilarisch mensen. The Eternaut vond ik ook steengoed. Het verhaal is gebaseerd op een stripverhaal met dezelfde titel en is geschreven door een schrijver die verdwenen is tijdens het regime van Pinochet. De serie speelt zich af in Argentinië en gaat over een groep mensen die na een dodelijke sneeuwval moeten zien te overleven door te vechten tegen een buitenaardse bedreiging. Ricardo Darín speelt de hoofdrol. Hij is zó goed. Een van de beste acteurs van dit moment, maar hij weigert de overstap te maken naar Hollywood.” 

Joyce: “Het is zo gruwelijk, vooral hoe de mensen het op elkaar afreageren… Ik kan er niet naar kijken.”

Albert: “We kijken sowieso bijna geen televisie. Ik luister liever naar jazz of lees een goed boek dan dat ik naar een programma zonder niveau kijk.”

Joyce: “Ik heb de televisie vaak aan voor de gezelligheid, voor de kleurtjes en het gebabbel op de achtergrond. B&B Vol Liefde staat soms op de achtergrond aan. Vorig jaar heb ik het wel gekeken, maar alleen maar naar de stukjes gekeken waarin we zelf voorkwamen.”

Albert: “Ik kijk niet. Niet uit onwil, maar ik heb gewoon geen tijd. B&B Vol Liefde is uiteindelijk de Donald Duck-show. Als je dit gaat doen, moet je zorgen voor drama, het moet vermakelijk zijn. Anders moet je het niet doen. Ik heet Albert, maar iedereen die me kent noemt me Ap. Albert is een soort stripfiguur, een karikatuur van wie ik echt ben.”

Joyce: “Dat wisten we ook.” 
Albert: “Wil je vermaak, dan krijg je het ook, maar het is wel allemaal authentiek wat je ziet. Heel veel realitysterren maken de fout dat ze zichzelf gaan censureren: ze laten de beste versie van zichzelf zien. Peter Gillis is daar een goed voorbeeld van. Ik heb helemaal niets met die man. Daarom is dat ook mijn tip aan iedereen die aan zulke programma meedoet: blijf dicht bij jezelf en doe alleen dingen die bij jou horen.”

Joyce: “De programmamakers maken de verhalen. Daar waren we ons heel bewust van. Van de twaalf uur die is opgenomen, werd maar tien minuten uitgezonden.”

Albert: “Ja, maar zo werkt het ook. Ik ben vol lof over de programmamakers. Als je ziet hoe het in elkaar steekt: het kan niet beter. Het is ongelooflijk knap hoe ze dat hebben gedaan.”