Gerri Eickhof (Amsterdam, 1958) is verslaggever bij het NOS Journaal. Hij woont in Amsterdam.
“Ik ben iemand die de tv vaak aan heeft staan, maar dat betekent niet dat ik er ook naar kijk. Het is ruis op de achtergrond, zoals ze in cafés ook wel tv’s aan hebben staan, gewoon voor wat geluid. ‘s Morgens heb ik de radio ook nog wel eens aan staan. Als je daar naar luistert, word je meestal diep teleurgesteld, vooral in de middag. In de ochtend heb je Spraakmakers. Dat vind ik niet altijd even boeiend, maar goed: soms hebben ze aardige gasten. Daar kom je de ochtend wel mee door. Om half twaalf heb je dan Sven op 1. Dat luister ik alleen als er een interessante gast is, maar meestal laat ik ‘m gewoon aan staan tot het nieuws van twaalf uur. Dan gaat-ie uit. De Nieuws BV, het programma dat daarna komt, gaat helemaal nergens over. Ja, over de persoonlijke hobby’s van de programmamakers. Of ze nemen een onderwerp dat heel ver gezocht is. Alleen op dinsdag luister ik het eerste halfuur, vanwege de geweldige column van Marcel van Roosmalen. Dan gaat de radio om halfeen uit. Die matige middagprogrammering heeft er overigens wel toe geleid dat ik weer meer naar muziek en podcasts ben gaan luisteren, dus zo zie je maar weer: ieder nadeel heb z’n voordeel.”
“De avond begint voor mij met het nieuws van zes uur. Daarna kijk ik soms een stukje sport, soms ook niet. Rond een uur of zeven gaat-ie op RTL Boulevard, want op de publieke omroep is er dan weinig interessants. Ondertussen ben ik bezig in de keuken en eet ik wat. Om half acht kijk ik naar de collega’s van RTL4. Natuurlijk let ik op de onderwerpkeuze en de invalshoek die ze kiezen en natuurlijk denk ik wel eens: dit had ik anders gedaan, of: dit hebben ze beter gedaan dan wij. Ik durf niet te zeggen welk journaal het beste is: dat van hen of dat van ons. Dat verschilt per dag. Ik weet ook niet of het NOS Journaal beter is dan twintig jaar geleden. Het is anders, laat ik dat zeggen. De rol van de verslaggever is veranderd. Vroeger was je meer een character: je kon zelf een draai geven aan je reportages en jezelf daarmee onderscheiden. De definitie van nieuws was: dat waarvan wij vinden dat de mensen het er morgen bij de koffieautomaat over moeten hebben. Terwijl nieuws nu vaker is: dat waar de mensen het vanochtend bij de koffieautomaat over hadden. Dat zie je ook terug in de onderwerpkeuze: vroeger kon je nog weleens een item maken over een bijzonder thema, maar dat is nu veel minder. Ik kan me herinneren dat ik ooit een reportage maakte over een experimentele uitvoering van het toneelstuk Woyzeck. Het is ondenkbaar dat we dat zo’n item nog zouden maken. Het is nu belangrijk dat mensen zich in een onderwerp kunnen herkennen.”“De Rijdende Rechter en Meester Frank Visser Doet Uitspraak zijn mijn guilty pleasures, net als Bed & Breakfast. Vaak ben je blij dat je zelf niet zo bent als die mensen. Bij Bed & Breakfast probeer ik altijd te bedenken waar ik zelf over zou zeuren. Vaak kan ik niets bedenken. Ik hoor dan zo’n stel zeuren over het extra handdoekhaakje dat ontbreekt, terwijl ik denk: het zou me denk ik niet eens opvallen als er helemáál geen haakje voor de handdoeken zou zijn. Misdaadseries kijk ik alleen wanneer de afleveringen op zichzelf staan, zodat je niet meteen een heel seizoen hoeft te kijken. Ik heb geen zin om acht uur achter elkaar te kijken om te weten hoe iets afloopt. Ik kijk wel altijd even van tevoren waar de aflevering over gaat, want ik hou niet van ontvoeringen. Dat vind ik heel vervelend om naar te kijken. Dat komt denk ik omdat ik zelf een keer ontvoerd ben geweest. Niet zo lang, maar toch. Ik heb me dat eigenlijk vorig jaar pas gerealiseerd.”
Nick Muller 