Modeontwerper Iris van Herpen (33) laat zich door vele disciplines inspireren. In juni en juli is werk van haar te zien in De Melkfabriek in Arnhem. Wat leest, kijkt en luistert zij in haar vrije tijd?
Interview in HP/De Stijl. Mei 2018. Het gehele interview (vier pagina’s) leest u hier.
BOEKEN
“Ik lees eigenlijk altijd meerdere boeken tegelijk. De twee boeken waar ik nu al een eind in op weg ben, zijn The Soul of an Octopus van Sy Montgomery en De avonturen van een jonge bioloog van David Attenborough. Het eerste boek is geschreven door een schrijfster die zich verdiept in de intelligentie van octopussen. Dat doet ze onder meer door regelmatig een aquarium te bezoeken en een band op te bouwen met een specifieke octopus – wat ook lukt. Ik heb altijd al een fascinatie voor deze beesten gehad, omdat ze zo transformatief zijn. Hun huid kan bijvoorbeeld veranderen van kleur en vorm. Ik ken geen enkel organisme dat zo veranderlijk is. Daarom zijn ze ook wel een inspiratie voor mijn eigen werk. Ik denk dat we daar de komende jaren nog wel meer over gaan lezen, want de kennis over hoe hun intelligentie nu echt werkt, is nog vrij beperkt. Het andere boek is wat meer vermakelijk. De avonturen van een jonge bioloog is echt een avonturenboek. David Attenborough vertelt over de ervaringen die hij als jonge bioloog heeft gehad. Het is bijna niet te geloven dat iemand dat echt allemaal heeft meegemaakt. Hij vertelt over mensen die met hun blote handen krokodillen vangen, over de cultuurverschillen met de inheemse stammen die hij tegenkomt, over alle risico’s die er aan zijn vak zitten. De liefde voor de natuur springt er echt vanaf. Hij weet nog steeds miljoenen mensen te fascineren voor het kleine en het grote in de natuur.”
BEELDENDE KUNST
“Beeldende kunst is mijn allergrootste liefde. Wellicht nog meer dan dans. Op het moment ben ik heel erg fan van David Altmejd. Ik vind het moeilijk om zijn werk te omschrijven. Als je de wereld van Björk kent, dan weet je een beetje wat hij maakt. Hij creëert werelden die je nog nooit hebt gezien en weet als geen ander bewegingen in beelden te vangen. Niet zo lang geleden was ik in zijn studio in New York en werd ik compleet overdonderd. Het is denk ik te vergelijken met de eerste keer dat ik ontroerd raakte door een kunstwerk. Dat was toen ik in Parijs De hellepoort van Auguste Rodin zag. Het is de pure schoonheid, dat iemand zoiets moois kan bedenken en kan maken, die beide keren een gevoelig snaartje bij me raakte. Het is misschien ook de schoonheid van de mens die me heel erg ontroert. Dat iemand maar blijft zoeken naar het ultieme kunstwerk. Want dat probeert iedere kunstenaar uiteindelijk toch te vinden.”
FILM
“Ik ben opgegroeid zonder televisie en ik heb er ook nog nooit een gehad. Ik keek ook bijna geen films. Sinds een jaar of vijf doe ik dat wat vaker en echt: er ging een heel nieuwe wereld voor me open. Ik kan me nog herinneren dat ik in het begin echt moest bijkomen van de films die ik zag. Het verhaal bleef nog dagen door mijn hoofd spoken. Dat heb je ook weleens als je een goed boek leest, maar bij film was het altijd nog veel heftiger. Tegenwoordig is dat een stuk minder, omdat ik er wat meer aan gewend ben geraakt. Eigenlijk is dat ook wel een beetje jammer. De klassiekers ken ik dus niet, de kinderfilms heb ik ook gemist, maar in de afgelopen jaren heb ik toch redelijk wat gezien. Terry Gilliam is mijn favoriete regisseur. Brazil is een van mijn favoriete films ever. Het gaat over een dystopische toekomst waar geen enkel apparaat goed werkt. Alle apparaten worden met plakband en elastiek bij elkaar gehouden. Ook de gezichten van de personages lijken soms van elastiek – ze trekken het vel van hun wangen tot over hun oren.”
Nick Muller 