In het jubileumnummer van HP/De Tijd (8 december 2015) geeft actrice, schrijfster en columnist Annemarie Oster (1942) haar culturele smaak prijs. Ze heeft het onder meer over beeldende kunst.
Oster: “Ik kom heel weinig in musea. Ook als ik in het buitenland ben, kun je me geen groter verdriet doen dan me mee te nemen naar een museum. Waarom? Omdat ik het altijd oervervelend vind om er geconfronteerd te worden met mijn medemensen. In de eerste plaats gaan ze altijd voor mijn neus staan. Dat krijg je als je niet zo groot bent. En dan die pretentieuze gezichten die ze trekken als ze naar een schilderij kijken. Bovendien houd ik er niet van om dingen te bekijken die nooit in mijn bezit zullen zijn. Daar ben ik veel te hebberig voor. Ik wandel ook nooit door een dure winkelstraat, omdat ik dan misschien kleren zie die ik graag wil hebben maar die ik niet kan betalen.
“Met moderne kunst heb ik he-le-maal niets. Het geklieder van Mark Rothko, Wassily Kandinsky en Kazimir Malevitsj vind ik ronduit schandelijk. De impressionisten vind ik wel heel erg mooi. Op instigatie van Jeroen Krabbé ben ik ooit eens naar Musée Marmottan Monet geweest. Daar hangen de beroemde vijverschilderijen van Claude Monet. Als je in Parijs bent: ga erheen. Iets dichter bij huis staat het Mauritshuis. Altijd als ik in Den Haag ben, moet ik even gaan kijken naar Gezicht op Delft van Johannes Vermeer. Een wonder. Hoe is het mogelijk dat iemand zoiets prachtigs heeft gemaakt? Datzelfde gevoel heb ik bij de portretten die Rembrandt in zijn latere jaren van zichzelf heeft geschilderd. Omdat ik zo van de oude Rembrandt houd, nam mijn man me mee naar de tentoonstelling Late Rembrandt in het Rijksmuseum, maar daar waren zo veel mensen dat het er gewoon stonk en ik na een paar minuten bijna kokhalzend het Museumplein op gerend ben.”
Het hele interview met Annemarie Oster leest u hier op Blendle. U kunt hier het hele tijdschrift inzien, of hier een voordelig (proef)abonnement afsluiten.
Nick Muller 