Dit interview is eerder verschenen op de website en in de papieren uitgave van HP/De Tijd.
Frans Pointl werd vorige week tachtig jaar oud. De schrijver van onder meer de bestseller De kip die over de soep vloog is klaar met leven. Getergd door een zenuwaandoening slijt de rashypochonder zijn dagen in een verzorgingstehuis in Amsterdam, in afwachting van de dood.
De titel van uw allerlaatste boek, ‘De laatste kamer’, verwijst naar de kamer waar u op dit moment woont. Het is uw laatste kamer. Een droef besef, lijkt me.
“Ach, er zijn zoveel mensen met een droef besef. Het is zoals het is.”
Dat klinkt nogal somber.
“Wat is somber? Het vermogen om gelukkig te zijn heb ik niet. Nooit gehad ook. En daarbij: ‘geluk’ is ook echt zo’n keukenmeidenwoord. Nee, geluk is iets voor anderen.”
Herinnert u zich uw eerste kamer nog?
“Dat was een kleine achterkamer in Heemstede. Als zesjarig jongetje lag ik daar graag op mijn bed, las in mijn lievelingsboek Bruintje Beer, een koele bries waaide door de balkondeuren naar binnen. In die kamer heerste rust, vrede, geborgenheid. Dat is in dat sterfhok waarin ik nu zit allemaal ver te zoeken.”
Is het werkelijk zo erg?
“Zoals ik in mijn boek al schrijf: elke avond voor het slapengaan hoop ik weg te schuiven in de eeuwigheid. Op donkere momenten bloeit er wel eens een giftige bloem op in mijn hoofd: de bloem van suïcide. Maar ja, zelfmoord is makkelijker gedacht dan gedaan. Dat gaat niet met een paracetamolletje. Mij rest niets anders dan te wachten. Uitstel van executie, meer is het niet.”
In de nieuwe editie van HP/De Tijd, vanaf 28 augustus in de schappen, meer aandacht voor Frans Pointl.
Het allerlaatste boek van Frans Pointl, De Laatste Kamer, is hier te koop.
Nick Muller 