Dit artikel is eerder verschenen op de website van HP/De Tijd.
Schrijvers lezen ook. Maar wat lezen ze eigenlijk? In navolging van Ernest Hemingway geven twintig vooraanstaande Nederlandse en Vlaamse literatoren een klein college literatuur. Wat moeten we absoluut gelezen hebben, en waarom? Deze week: Ronald Giphart.
Ronald Giphart (1965) werkte in zijn studententijd als nachtportier in een Utrechts ziekenhuis. Tijdens dit werk schreef hij zijn debuutroman, Ik ook van jou, welk in 1992 verscheen. Daarna volgden romans als Giph, Phileine zegt sorry en Ik omhels je met duizend armen. (De twee laatstgenoemde romans zijn, evenals zijn debuutroman, verfilmd.) Naast schrijver is Ronald Giphart ook columnist entheatermaker. Thans werkt hij aan de bloemlezing De Nederlandse Coming Of Age Literatuur in 100 en enige verhalen.
/Nachtkastje
Ik heb nu op mijn nachtkastje de drukproeven van De Nederlandse Coming Of Age Literatuur in 100 Verhalen, een 1145-pagina’s dikke bloemlezing die ik de afgelopen maanden heb samengesteld (verschijnt half maart). Nog tien bladzijden en dan heb ik mijn leesleven weer terug. Daarna ga ik meteen aan Liefde van Karl Ove Knausgård, omdat als ik dat niet doe mijn vrouw van me gaat scheiden.
/De Grote Drie
Wat zijn volgens u de drie beste romans ooit geschreven, en waarom?
> Decamerone – Giovanni Boccaccio (1349-1360)
Decamerone van Giovanni Boccaccio, misschien het mooiste en humorvolste boek uit de wereldliteratuur (in Nederland verkrijgbaar in de Perpetua-reeks). Boccaccio schreef het boek omstreeks 1351, maar pas in 1487 verscheen het in druk, 112 jaar na de dood van de schrijver. Het is altijd omstreden geweest. In de Decamerone vluchtten tien jonge mensen voor de pest die heerst in Florence. Tien dagen lang vertellen zeven meisjes en drie jongens elkaar bijzondere geschiedenissen over verlangen, verraad en bedrog, die ook heden ten dage nog tot de verbeelding spreken. Een heerlijk, vrijmoedig, vrolijk, spetterend en openhartig boek over liefde en seksualiteit.
> Winterlicht – Jeroen Brouwers (1984)
Dit boek heb ik al heel lang niet herlezen. Er zijn jaren, decennia, geweest dat ik dit het allerbeste boek noemde dat ik ooit heb gelezen. Op de middelbare school had ik het boek altijd bij me; het zat in mijn schooltas, het lag naast mijn bed als ik sliep, ik nam het mee naar de wc. Dagenlang ben ik met mijn vriend Bert Natter (inmiddels zelf schrijver) bezig geweest het boek zodanig te analyseren dat we het boek beter zouden kennen als de schrijver zelf. Ik denk dat er een punt is geweest dat ik het boek uit mijn hoofd kende.
> Het rusteloze graf – Palinurus (1944)
Eigenlijk geen ‘boek’, maar een oorlogsdagboek van de Engelse criticus Cyril Connoly, een losse verzameling aantekeningen, observaties, aforismen, ideeën, aanvallen en leesverslagen. Het boek verscheen in 1944, een tijd die getekend werd door angst en uit elkaar gespatte illusies. The Unquiet Grave werd in Nederland vertaald door Geerten Meijsing. Een grillig en aangenaam troosteloos boek.
/De Grote Een
De eerste naam die me te binnen schiet is Philip Roth, omdat ieder boek dat ik van hem heb gelezen mij binnen een halve alinea bij de kladden weet te grijpen. Roth is geen mooischrijver of lezersvlijer, maar een schrijver wiens personages, scènes en gebeurtenissen altijd tot nadenken stemmen en mijn wereld schokken. Philip Roth is de grootste literaire aardbeving die ik ken.
/Leeslijst
Nick Muller 