April is traditiegetrouw de Maand van de Filosofie. Denker des Vaderlands Marli Huijer (1955) denkt niet alleen – ze leest, ziet en luistert ook van alles.
“Barbara Hepworth is een van mijn favoriete kunstenaressen. Ze woonde lange tijd in St Ives, een kleine kunstenaarsplaats in het zuidwesten van Engeland. Daar had ze ook haar atelier waarin ze bij een brand, waarschijnlijk veroorzaakt door een sigaret, om het leven is gekomen. Dat huis en dat atelier vormen tegenwoordig het Barbara Hepworth Museum and Sculpture Garden. [-] Wat ik zo mooi vind aan haar werk is dat ze dingen met elkaar combineert die in eerste instantie niet bij elkaar lijken te passen. Bijvoorbeeld: natuur en technologie. Koper is een natuurlijk materiaal, maar het wordt tegelijkertijd voor veel technologische dingen gebruikt. Voor een filosoof zijn dat de leukste kunstwerken, die je aanzetten tot nadenken: waarom maken we eigenlijk onderscheid tussen natuur en technologie? Het materiaal laat zien dat dat helemaal niet hoeft. Ik denk dat het dat is wat ik vaak leuk vind aan kunst: het stelt concepten waarmee wij werken ter discussie.”
“Een andere favoriet is Louise Bourgeois. Het mooiste kunstwerk dat ik ooit heb gezien is van haar. Het is een installatie en heet Red Room (Parents). De slaapkamer van haar ouders. Het werk bestaat uit een serie donkereiken deuren die in een cirkel in een ruimte staan. Tussen die deuren zitten kieren. Als je door die kieren naar binnen kijkt, zie je de slaapkamer van haar ouders. Je moet dan wel weten dat haar ouders altijd ruzie hadden en dat haar vader jarenlang een buitenechtelijke relatie heeft gehad met het kindermeisje. En zij zat daar al die tijd tussen. Die onderdrukte erotiek – seksuele verlangens, geheimen die niet mogen uitkomen – vind je voortdurend terug in haar werk.”
“Mijn huis ligt vol met opengeslagen boeken, en ik lees ze allemaal tegelijkertijd door elkaar heen. Ik heb in ieder geval altijd een boek voor in bed. Op dit moment is dat De zwarte Napoleon van Vamba Sherif, dat vertelt over de dertienjarige Zaiwulo die met zijn vader en moeder in het oerwoud woont. Op een dag neemt zijn vader hem mee naar het hof van een geleerde en laat hem daar achter. Het boek vertelt hoe hij een geleerde, maar vooral ook een krijger wordt. Het verhaal speelt zich af aan het eind van de negentiende eeuw in West-Afrika, waar op dat moment enorme stammenoorlogen woeden. Er zit veel oorlog in het boek. Het is soms net een Grieks epos. Wat het boek zo goed maakt is dat je alles vanuit het perspectief van die jongen ziet: de rol van de islam, van de buitenlandse kolonisten, hoe de ene stad opeens gaat samenwerken met de Engelsen en de andere stad met de Fransen. Het geeft een indringend beeld van het leven in dat gedeelte van Afrika in die tijd.”
Lees het gehele interview met Marli Huijer op Blendle.
Nick Muller 