‘Kunstkannibaal’ Peter Klashorst (63) is ernstig ziek, maar dat weerhoudt hem er niet van om door te gaan met wat hij het liefste doet: schilderen en neuken. Playboy spreekt hem naar aanleiding van zijn nieuwe koffietafelboek Dirty Diaries: ‘Vroeger schilderde en neukte ik soms twintig vrouwen per dag, maar dat hoeft voor mij nu niet meer.’
Verschenen in het julinummer van Playboy. (2020)
Een van de opvallendste schilderijen in het vuistdikke koffietafelboek Dirty Diaries is een portret van koningin Máxima. De vorstin heeft alleen een tiara op; de rest van haar lichaam laat niets aan de verbeelding over. ‘Ik ben gefascineerd door mensen in dat soort posities’, vertelt Peter Klashorst vanuit zijn woonplaats Bangkok. ‘De koning en de koningin worden aanbeden als goden. Mijn ouders hadden vroeger een buurvrouw die er heilig van overtuigd was dat de koningin ’s ochtends niet hoefde te poepen. Zo’n hooggeplaatste vrouw veegt haar kont toch niet af! Neuken deed ze ook niet; als ze weer in verwachting was, was dat volgens haar door een dijbeenbevruchting. Ik weet nog steeds niet wat ze daarbij voor ogen had. Met dit portret van Máxima probeer ik haar enerzijds van een voetstuk te halen, en anderzijds probeer ik haar weer menselijk te maken. In het boek staat ook een portret waarop ze zichzelf met een vibrator bewerkt. Het kan niet anders of ze doet dat in het echt ook weleens. Niets menselijks is haar vreemd.’
Dirty Diaries laat in woord en beeld zien waar de kunstenaar de afgelopen maanden mee bezig is geweest. Klashorst verdeelt zijn tijd tussen Gambia, Cambodja, Thailand en Nederland. In zijn vaderland hoorde hij begin dit jaar dat hij aan lymfeklierkanker lijdt. Zijn uitgever Jaap Holtzapffel: ‘In het OLVG in Amsterdam zeiden ze: waarom ben je in godsnaam zo laat bij ons gekomen? Hij moest meteen met de behandeling beginnen, maar hij weigerde. Hij miste de meisjes in Bangkok. Peter is totaal sexverslaafd. Hij heeft altijd hoeren in huis. Daarom is hij met een van de laatste vluchten voor de lockdown weer vertrokken naar Thailand.’ Klashorst ontkent desgevraagd dat hij verslaafd is aan sex. ‘Ik ben verslaafd aan schoonheid, dat is wat anders. Ik heb graag muzes om me heen. Op mijn leeftijd ben je ook niet meer sexverslaafd. Vroeger schilderde en neukte ik soms twintig vrouwen per dag, maar dat hoeft voor mij nu niet meer. Ik heb zoveel overdaad gekend in mijn leven dat ik het helemaal niet erg vind om nu alleen te zijn. Vanavond komt er wel een meisje bij me slapen, maar dat doe ik eigenlijk alleen maar zodat ik geen kluizenaar word. Je moet af en toe ook een beetje sociaal zijn.’
Zestig per nacht
Peter Klashorst is niet alleen bekend geworden door zijn vele naaktschilderijen, maar ook door zijn losbandige levensstijl. Hij noemt zichzelf ‘een schilderende sextoerist’. Nog steeds struint hij nachtclubs en bordelen af naar mooie vrouwen. Holtzapffel schetst hoe dat gaat: ‘Peter gaat naar een bordeel, pikt een hoer op, heeft er sex mee en maakt een portret van haar. Zo gaat dat de hele nacht door. Dag in, dag uit. Je snapt niet waar hij de energie vandaan haalt.’ In het boek staan verschillende vrouwen die hij in de afgelopen maanden zo heeft ontmoet. Zijn werklust is onovertroffen: hij slaapt maar vier uur en maakt soms wel zestig schilderijen per nacht. Sinds hij enkele jaren geleden de diagnose aids kreeg, en enkele maanden geleden de diagnose lymfeklierkanker, is zijn productie alleen maar toegenomen.
Dirty Diaries laat zien dat hij op dit moment in bloedvorm is. ‘Misschien is hij wel in zijn beste vorm omdat hij weet dat hij doodgaat’, zegt uitgever Holtzapffel. ‘Peter Klashorst heeft nog iets te zeggen. Dat zie je bijvoorbeeld aan de geëngageerde schilderijen die we ook in het boek hebben opgenomen. Zijn kritiek op Donald Trump bijvoorbeeld, die hij als een varken heeft afgebeeld.’ Klashorst ziet dat zelf anders en is een stuk optimistischer dan zijn uitgever. ‘Ik heb net mijn tweede chemo gehad en de tumor in mijn lies is al weg. Dat was trouwens wel iets vreemds: die tumor was bijna groter dan m’n lul! Als ik met een meisje bezig was, zag ze ineens een enorme bobbel zitten, alleen op de verkeerde plek.’ Hij lacht. Dan, weer serieus: ‘Ik voel me eerlijk gezegd prima. Ik probeer me weleens in te beelden hoe het is om dood te gaan, maar dat is moeilijk. Ik heb misschien dat abstracte vermogen niet. Ik zie wel waar het eindigt. Ik ga gewoon door met schilderen.’
Creatief testament
Doen we het boek tekort als we het omschrijven als kunstporno, of moeten we het toch meer zien als zijn creatief testament? Klashorst: ‘Porno heeft toch te maken met afrukken. Als tiener tekende ik weleens erotische poppetjes waar ik me dan op aftrok, maar ik heb mezelf al een hele tijd niet meer afgetrokken op een tekening of schilderij van mezelf. Ik geloof ook niet dat mensen zich aftrekken op mijn boek, maar als ze dat wel doen, dan zou ik dat ontzettend leuk vinden. En creatief testament? Ik heb niet eens een echt testament! Er werd druk op me uitgeoefend om een testament op te stellen en een uitvaartverzekering te regelen, maar daar ben ik gelukkig aan ontsnapt. Ik zat bij de notaris en dacht: wat doe ik hier in godsnaam? Ik ben helemaal niet van plan om dood te gaan. Ik ben weggelopen en heb het vliegtuig gepakt naar Thailand.’
Nick Muller 