Acht columns per week, twee boeken per jaar: Herman Brusselmans (1957) is een veelschrijver. Op 17 mei verschijnt zijn zeventigste boek: Zeik en het lijk op de dijk. Heeft hij tussen het schrijven door nog wel tijd om te lezen, muziek te luisteren en films te kijken?
De culturele agenda van… Herman Brusselmans. HP/De Tijd 05, 2016
Boeken
“Het hangt er natuurlijk van af hoe dik een boek is, maar in principe lees ik toch wel vier à vijf boeken in de week. De boeken die ik deze week heb gelezen, zijn toevallig drie brievenboeken: De kunst is mijn slagveld van Nanne Tepper, Frans Kellendonk – De brieven en Brieven uit Genua van Ilja Leonard Pfeijffer.
“De boeken waren stuk voor stuk interessant, maar de brieven van Nanne Tepper sprongen er toch wel uit. De rode draad is zijn worsteling met het manuscript van zijn debuutroman, maar bovenal: de worsteling met zichzelf. Met zijn dranken drugsprobleem. Hij beschrijft dat heel erudiet. Nog erudieter zijn de brieven van Frans Kellendonk. Zijn werk, waaronder zijn bekendste boek Mystiek lichaam, sprak me nooit zo aan, maar zijn brieven zijn interessant. De kracht van deze brieven, en dat geldt ook voor de brieven van Nanne Tepper, is dat ze niet geschreven zijn om gepubliceerd te worden. Daarom geven de schrijvers zich makkelijk bloot. Heel anders zijn de brieven van Ilja Leonard Pfeijffer, die wel geschreven zijn met de intentie om ze te publiceren. Het schrijven van de brieven is zelfs het onderwerp van de brieven – metaliteratuur. Pfeijffer blijkt een ongelooflijke pretentieuze eikel. Hij schrijft bijvoorbeeld dat hij vindt dat hij de ECI Literatuurprijs en de Libris Literatuurprijs móet winnen voor zijn roman La Superba. Hij schrijft ook dat hij niet normaal over straat kan omdat hij continu wordt lastiggevallen door bewonderaars. In het begin dacht ik nog: hij neemt ons allemaal in het ootje. Hij zal op een bepaald moment wel zeggen: ik ben helemaal niet zo fantastisch. Maar hij blijft het volhouden. En het gaat ook maar door. Hij beschrijft bijvoorbeeld hoe alle meisjes zich dolverliefd aan zijn voeten werpen. Meisjes die hij dan ook nog eens beschrijft als ‘absolute schoonheden’. Ik weet uit ervaring dat het weleens gebeurt, maar niet zoals hij het beschrijft. Heb je die man weleens gezien? Hij draagt Crocs omdat zijn voeten in puin liggen van zijn enorme buik. Over dat lange haar zal ik maar zwijgen. Maar ik geloof er dus niets van. Je moet het lezen om te geloven hoe zelfingenomen die man is. Maar juist daarom heb ik me er wel mee geamuseerd.”
Het gehele interview met Herman Brusselmans leest u op Blendle.
Nick Muller 