De culturele agenda van… Mart Visser

Couturier Mart Visser (1968) ontwerpt twee collecties per jaar en maakt ondertussen ook schilderijen, sculpturen en installaties – waarvan tot half november in Museum aan het Vrijthof in Maastricht een deel wordt tentoongesteld. Wat ziet, leest en luistert hij in de spaarzame vrije tijd die hem rest?

Boeken
“Het laatste boek dat ik heb gelezen, of waar ik in ieder geval grote stukken uit heb gelezen, is Hay (2016), de biografie van Barry Hay. Barry en Sandra (zijn vrouw – red.) zijn goede vrienden van ons. Dat soort mensen zijn echt de jus van de maatschappij. Als je zó jezelf bent – I love that. Natuurlijk stond er veel in wat ik nog niet wist. Maar wat me echt is bijgebleven, is de openheid van Sandra. Ze wist toen ze hem dertig jaar geleden ontmoette: deze man gaat door met wie hij is, daar kan ik niets aan veranderen, maar ik kan er wel voor zorgen dat we dingen veiligstellen. En dus heeft ze ervoor gezorgd dat er geld gespaard werd, zodat er een huis gekocht kon worden, in plaats van dat alles meteen werd verbrast. Ook haar eigen levensverhaal komt uitgebreid aan bod. Ik wist dat ze een rotjeugd heeft gehad en dat ze twee jaar lang in een bordeel heeft gewerkt, maar dit boek gaf me nog meer inzicht in waar ze vandaan komt. Ze is daar heel eerlijk en open over. Daar heb ik diep respect voor.”

Theater
“In New York zag ik The Audience met Helen Mirren. Dat is een Actrice met een hoofdletter A. In het stuk speelt ze Queen Elizabeth en laat ze zien hoe zij haar prime ministers ontvangt. Nog elke week houdt The Queen op dinsdagavond een audience; dan komt de prime minister haar bijpraten. Inmiddels heeft ze er al dertien versleten. In het stuk werd dat heel mooi weergegeven: verschillende tijden werden door elkaar gehusseld, ze gingen bij wijze van spreken van Churchill naar Blair naar Thatcher. Maar The Queen bleef de hele tijd on stage.Tussen de gesprekjes door kwamen er telkens drie kameniersters, prachtig gekleed in het grijs, heel dicht om haar heen staan en hup: dan was ze binnen acht seconden van de bruinharige koningin uit de jaren vijftig veranderd in de grijze koningin van de jaren negentig.

Film
“Ik houd van films over mensen en relaties. Woody Allen is daar een meester in. Dat eeuwige gelul van hem. Heerlijk. Een van zijn beste films vind ik Vicky Cristina Barcelona, over twee vriendinnen (Scarlett Johansson en Rebecca Hall) die op vakantie gaan naar Barcelona en daar verliefd worden op dezelfde kunstenaar. Verder vind ik Interiors mooi in zijn stilte. Celebrity vind ik heel geestig. En Match Point. Een topper. Die lippen die bij elkaar komen, prachtig. Hij (Jonathan Rhys Meyers – red.) heeft de mooiste mannenlippen, zij (Scarlett Johansson – red.) heeft de mooiste vrouwenlippen. Pierce Brosnan vind ik dan weer vreselijk. Als ik weer naar zo’n film zit te kijken waar hij in speelt, google ik altijd even: heeft hij het zelf geregisseerd? Zo ja, dan stop ik er onmiddellijk mee. Pierce Brosnan heeft geen zelfspot. In elk shot staat hij er voordelig op. Hij durft niet lelijk te zijn, zoals Jack Nicholson dat bijvoorbeeld wel durft. Ik krijg de kriebels van zijn ijdeltuiterij.

“Kort na de aanslag in Nice zag ik de film Eye in the Sky met Helen Mirren, over een groep soldaten die met een drone een groep IS-strijders probeert te elimineren. Kort nadat de film was begonnen, kwam er een donkere jongen met een petje op, een rugzak en een lange baard de bioscoopzaal binnen. Die jongen sloop zachtjes naar binnen zodat hij niemand zou storen, maar ik zeg je eerlijk: ik heb verdomme een kwartier lang niet rustig gezeten. De aanslag, die jongen, het onderwerp van de film… Mijn man en ik waren ten tijde van de aanslag in de buurt van Nice; we hebben een zomerhuis in een klein bergdorpje op een half uur rijden van Nice, en dan komt zoiets toch wel heel erg dichtbij. Voor het eerst had ik het gevoel dat ik van mijn vrijheid was beroofd. Ik werd angstig. Dat merkte ik bijvoorbeeld toen we een paar weken later naar het Milkshake Festival in Amsterdam gingen. Ik was constant op zoek naar de nooduitgang. Naar een concert in de Ziggo Dome ga ik ook niet meer. Doodeng. En naar de Gay Pride, waar we anders altijd met vrienden op een boot van genoten, stond ik dit jaar binnen vanachter een raam te kijken. Bewust. Ik durf niet meer in menigtes te staan. Natuurlijk wil je niet aan die angst toegeven, maar je doet het toch.” /

VISSER IN HET KORT

Mart Visser (Sleeuwijk, 1968) is modeontwerper. Hij volgde een opleiding aan achtereenvolgens de Hogeschool Amsterdam, de Modeacademie Montaigne en het Saga International Design Centre in Kopenhagen. Hij liep stage bij Frans Molenaar, Anne Klein en Koos van den Akker. In 1993 debuteerde hij met zijn eerste haute couture-collectie; in 2003 presenteerde hij zijn eerste collectie prêt-à-porter. Mart Visser maakt ook schilderijen, sculpturen en installaties. Tot en met 15 november wordt een deel van zijn kunst, gecombineerd met de hoogtepunten uit meer dan twintig jaar haute couture, tentoongesteld in Museum aan het Vrijthof in Maastricht.